Troost, alleen als het oprecht is

Een beladen woord in de #WOT van Martha deze week: Troost.

Troost ~ Troost is het bemoedigen van iemand die lichamelijk of geestelijk lijdt en het verzachten van diens pijn. Troost kan geboden worden met woorden, maar ook door lichamelijk contact. De kern van troosten is dat de getrooste zich niet alleen, verlaten voelt.

Dat klinkt als een overtuigende definitie. Maar toch ontbreekt er iets aan. Het klinkt of troost een weloverwogen handeling is, met als doel een bepaald resultaat. Maar troost is meer: het grenst aan naastenliefde. Zonder compassie met degene die troost behoeft, blijft het een leeg gebaar.

Daarnaast is er hierboven vooral sprake van troost bieden, maar er is ook nog zoiets als troost ontvangen. Logisch zul je denken, het een kan niet zonder het ander. Daar zitten echter nog wat haken en ogen aan.

Ik word snel geraakt door het verdriet, de pijn of onmacht van een medemens. Ik schiet meestal direct in de troost- en hulpmodus. Een enkele keer wordt dat echter niet op prijs gesteld. Dat voelt als een afwijzing, vooral omdat je het goed bedoelt. Maar er kunnen redenen zijn waarom iemand niet getroost wil worden, of niet door mij, dat kan natuurlijk ook.

Troost ontvangen kan heel beladen zijn. Je kunt je misschien nog wel voorstellen dat iemand vraagt: Wil je me even helpen? Of: Mag ik even je aandacht? Maar de vraag: Wil je me even troosten? Dat is toch iets anders. Troost voelt namelijk alleen als echte troost als die vanzelf en uit liefde of mededogen gegeven wordt. Niet als je erom moet vragen.

Zelf zal ik nooit om troost vragen. Niet omdat ik daar te trots voor ben, maar omdat ik wantrouwig ben over de oprechtheid ervan als die niet vanzelf gegeven wordt. Dat is een litteken uit mijn jeugd. Als ik ergens verdrietig over was, kreeg ik steevast van mijn moeder te horen dat ik me niet aan moest stellen, want dat er genoeg kinderen waren die het veel slechter hadden getroffen dan ik. Of dat ik maar naar de toneelschool moest, omdat ik zo goed kon acteren. En nog altijd is dat voor mij het ergste: kinderen die verdriet of angst hebben en niet begrepen, gerustgesteld of getroost worden. Maar afgewezen.

En dan is er nog de reactie: snoepje erop, over! Ook dat is geen echte troost: dat is de aanzet tot het latere troost-eten, troost-roken en/of troost-drinken.

Poeh, wat haal je weer allemaal overhoop Martha! Ik ben toe aan een bakje troost geloof ik!

 #WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag kiest Martha een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat hier een HIER link achter naar je eigen blog zodat iedereen mee kan lezen.

© Jannie Trouwborst, februari 2017.