Korenbloemenblauw

Mijn mooiste blauw is korenbloemenblauw. Ik heb daar goede herinneringen aan, dus in de serie Oma vertelt.....

Van mijn 7de tot mijn 17de ging ons gezin elk jaar de hele maand juli op vakantie naar de pas ontdekte badplaats Zoutelande (Walcheren). Bungalowparken bestonden nog niet, wel kampeerterreinen. En particuliere woningen: de bewoners trokken zich in de zomer terug in hun verbouwde schuurtjes ergens achter het huis en verhuurden hun huis aan de badgasten of gatbasten, zoals de plaatselijke jeugd ons noemde. De kinderen moesten zich het hele seizoen buiten vermaken: binnen was het krap en al hun speelgoed en boeken waren opgeborgen. Dat realiseer je je nog niet als kind op vakantie. Maar dat ze een hekel aan ons hadden, was wel duidelijk. Hun ouders konden het geld echter goed gebruiken en waren blij als tevreden huurders elk jaar terugkwamen.

Ik denk met plezier en dankbaarheid terug aan de zomers aan zee. Elke dag waren we op het strand te vinden en we kwamen vaak bruiner terug dan de kinderen die opschepten over verre vakanties naar Spanje of Frankrijk. We hadden een kotje op het strand voor onze strandspullen. Met een zonneluifel, die ook dienst kon doen als windscherm. Geen enkel weertype hield ons tegen. Bij harde wind was het heerlijk spelen in de golven, als er en bui overtrok, schuilden we in het kotje. En als het (zoals elk jaar wel een keer gebeurde) springtij was met harde wind, verdedigden we ons kotje door het opwerpen van dijkjes en door het vast te binden met touwen aan de staken achter het kotje. Ieder jaar verloren de verhuurders wel kotjes aan de golven, maar dat van ons is hoogstens een keer scheefgezakt.

Toch was er iets dat mij lang dwars gezeten heeft. In die tijd waren de schoolvakanties nog van 15 juli tot 15 september. Mijn vader vroeg vrij voor ons, omdat hij op zijn werk afspraken over de vakantie moest maken. Voor ons betekende het dat we nooit met een schoolreisje mee konden en ook niet naar het afsluitende 3-daagse kamp in de 6de klas (groep 8). Maar er was iets dat ik nog erger vond. Mijn vader en ik waren beiden in de laatste week van juli jarig. Dat betekende niet trakteren op school en geen verjaardagsfeestje met vriendinnetjes. Dat betekende ook dat ik daardoor vrijwel nooit uitgenodigd werd voor feestjes van de andere kinderen in mijn klas. 
Ik ben daar lang verongelijkt over geweest. Pas later drong het tot me door dat ze het niet breed hadden en dat ze heel zuinig moesten zijn om een maand met ons naar zee te kunnen gaan. De kosten voor trakteren en feestjes die daardoor uitgespaard werden, waren meer dan welkom. Maar ja als kind......

Toch was er iets waar ik elk jaar weer naar uitkeek. Tante Pie, zoals we de vrouw des huizes gingen noemen, zorgde elk jaar in die laatste week voor een speciaal verjaardagsboeket voor mijn vader en mij: een heus veldboeket.
Wie destijds op het duin, met de rug naar zee, over Walcheren uitkeek, zag een kleurig palet van goudgeel graan en vele tinten groen: het loof van aardappelen, suikerbieten, uien. En in de verte kerktorens, boerderijen met grote schuren en de vuurtoren van Westkapelle. Op een zonnige morgen in die laatste week stond tante Pie heel vroeg op. Ze trok de velden in en kwam terug met haver, gerst, tarwe, klaprozen, kamille en.......korenbloemen. Ze maakte er een mooi boeket van in een glanzende, roodkoperen schaal. Het zijn en blijven de mooiste boeketten die ik ooit kreeg. Ze stonden niet lang, dat maakte niet uit, we moesten al snel weer naar huis.

Sinds die zomers aan zee is korenbloemenblauw voor mij dus de allermooiste kleur.


© Jannie Trouwborst, januari 2017.


*Blauw ~ 1) Beschonken 2) Dronken 3) Hemelsblauw 4) Hoofdkleur 5) Indigo 6) Kleur 7) Kleur op waterkraan voor koud water 8) Kleur van de regenboog 9) Plaats in Groningen

# WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag kiest Martha een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat HIER een link achter naar je eigen blog zodat iedereen mee kan lezen.