maandag 31 december 2018

Het roer moet om deel 2: Ondertussen

Eerst wil ik iedereen bedanken die de moeite nam om me een hart onder de riem te steken. Ik heb daar zeker steun aan.  Maar ik schrok er ook een beetje van. Ik zit in de put, ben somber, moedeloos en bang dat het erger wordt als ik niets onderneem, maar ik ben niet depressief. Zo erg als 25 jaar geleden, is het niet en laat ik het ook niet meer worden. Dus niemand hoeft zich zorgen te maken. Ik wil alleen uitleggen waarom ik volgend jaar veel minder boekrecensies zal schrijven. Maar ook om het voor mezelf al schrijvende duidelijker te krijgen hoe ik mezelf weer uit de put krijg.

Drie lijstjes

Sinds half november ben ik achter de schermen druk bezig geweest. Om te beginnen heb ik 3 lijstjes gemaakt. Eentje met wat er allemaal goed gelukt is in het afgelopen jaar, eentje met alles waar ik dankbaar voor kan zijn en tenslotte eentje met mijn wensen en dromen voor de toekomst. Verhelderend was dat zeker, al zaten er ook haken en ogen aan.

Van het lijstje met wat er allemaal gelukt en gedaan is, kun je alleen maar blij en trots worden. Het begon aarzelend en werd vervolgens elke dag iets langer. Als je eenmaal in de positieve modus staat, komt er steeds meer naar boven. Maar als ik het achteraf nog eens bekijk, zit er ook een valkuil in. Er staan ook een aantal zaken op waarvan dat irritante stemmetje binnenin me zegt: heel normaal hoor dat je aan je verplichtingen voldoet of “regelmatig” wandelen of Qigong oefeningen doen is natuurlijk niet goed genoeg. Ik zal moeten leren dat stemmetje te negeren. Daarnaast viel me op dat er meer acties op staan voor anderen of als verplichting en erg weinig waar ik zelf het meest van genoot.
Ik bewaar hem, maar ga het dit jaar anders doen. Ik heb een grote glazen pot en zodra er iets is wat fijn, leuk, bijzonder voor me is, schrijf ik het op een gekleurde post-it, vouw die tweemaal dubbel en doe die in de pot. Ik deed dat al eens eerder en het was zo geweldig om op Oudejaarsavond de pot om te keren en alle briefjes te lezen, over de eerste krokus, die mooie film, dat lieve briefje van een kleinkind, de geslaagde vakantieweek met de Tai Chi club. Om het oude jaar goed af te sluiten en het nieuwe met vertrouwen tegemoet te zien.

Ook het lijstje met alles waar ik dankbaar voor zou moeten zijn, heeft een valkuil. Aan de ene kant helpt het je om positiever naar je omgeving en omstandigheden te kijken, maar aan de nadere kant (daar heb je dat stemmetje weer) voel je je schuldig dat je dan zo zit te zeuren over somberheid. Ook dat lijstje zal ik bewaren,  want als het me lukt het stemmetje te negeren, kan ik er veel troost uit halen.

Dan het laatste lijstje: mijn wensen en dromen voor de toekomst. Ik heb mezelf de vrijheid gegund om alles op te schrijven wat me te binnen schoot en niet bij voorbaat al te piekeren over beren op de weg. Het is ook best een aardige lijst geworden, een goed teken, want als je niets meer te dromen of wensen weet te verzinnen, dan is het echt mis.

Het is ook een hele varieerde lijst. Er staan hobbyzaken op, verbeteringen van mijn gezondheid, opruimklusjes, persoonlijkheidsaspecten waar ik iets aan wil doen, kortom van alles wat. Maar wel nog in vage bewoordingen: een LAW-vakantie plannen, mijn conditie verbeteren, tijd vrijmaken voor echte ontspanning, positiever over mezelf denken, mijn genealogieverzameling ordenen, meer autorijden (is nodig hier en ik vind het nog steeds stressvol) en zo nog een heleboel. De lijst ligt er en nu is het een kwestie van kiezen en dan uitwerken hoe. Niet dat het daarmee allemaal ineens simpel is. 

Het vervolg

Een en ander heeft ook gevolgen voor mijn activiteiten op mijn blogs (Mijn Boekenkast, Verbeelding en historie, Wandelen in Zeeuws-Vlaanderen ). Daarover in het laatste deel van deze serie, want ik ben er nog niet helemaal uit. Voor dit moment geldt: vanaf morgen staat de pot voor de blije briefjes klaar. En ik ga werk maken van mijn grootste belemmeringen: positiever over mezelf denken, negatieve gedachten en zorgen minder kans geven en mijn innerlijke criticus het zwijgen opleggen.

Dat lijkt me voorlopig meer dan genoeg om mee bezig te zijn. Wordt nog één keer vervolgd dus.

© Jannie Trouwborst, december 2018.

7 opmerkingen:

  1. Oh Jannie, dat wist ik allemaal niet. Niet te streng zijn voor jezelf! En inderdaad, misschien meer voor jezelf zorgen in plaats van voor anderen. Ik wens je een 2019 vol mooie momenten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ga mijn best doen. En voor jou, je man en lieve Amélie ook een heel goed 2019.

      Verwijderen
  2. Ik denk dat ik vooral schrok dat je dit eerder hebt meegemaakt in een ergere vorm, ik vind je een fijne en lieve blog collega Jannie en ik wil uiteraard het liefst dat het goed met je gaat.
    Ik vond het fijn om deel 2 te lezen, je schrijft zo mooi en ondanks dat ikzelf twee weken offline zou blijven maak ik voor deze blog graag een uitzondering :)
    Het is alsof je jezelf toespreekt in deze blogpost en ik kan mij voorstellen dat dit goed werkt voor je en ik snap het nu ook beter na het lezen van deze blogpost, dat schrijven helend voor jou werkt. Ik verheug mij nu gelijk al op deel 3, en welke beslissingen je ook neemt, ik wacht geduldig af. Ik wens je een hele fijne jaarwisseling toe en al het goeds voor 2019. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Sandra. Ik heb je via de mail al geantwoord. Ik waardeer jou ook, als lieve en verwante blogcollega.

      Verwijderen
  3. Wat een geweldig leuk idee van die pot met positieve briefjes. Dat stemmetje dat daar commentaar op heeft, ken ik maar al te goed. En mijn ervaring is dat het een hele klus is om een bevredigende manier te vinden om daar mee op te gaan. Negeren werkt bij mij persoonlijk niet dus ik ga tegenwoordig er meer de dialoog mee aan.
    Ik ben benieuwd wat je in deel 3 besloten hebt. Dat je hier over schrijft is zeker voor jezelf waardevol maar ook voor mij als lezer want ik herken er van alles in en dat maakt mij ook weer scherper hoe ik met mijzelf omga. Dank je daarvoor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toevallig vroeg ik me vanmorgen in mijn 750words.com stukje af, waarom ik het eigenlijk deelde op mijn blog. Ik weet inmiddels dat ik hoopte op een reactie zoals die van jou. Ik ben er dan ook erg blij mee: ik heb er zelf iets aan en anderen ook! Dat is het mooiste wat je kunt wensen. Dus ook jij bedankt!

      Verwijderen